چکیده
اقتصاد آبی، نظریه‌ای نوآورانه از گونتر پائولی است که توسعه پایدار را بر پایه منابع محلی، بدون زباله و بدهی پیشنهاد می‌دهد. این مدل بوم‌محور، به‌ویژه در شرایط بحرانی محیط زیست و انرژی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. با این حال، اقتصاد آبی با نقدهایی نیز مواجه است؛ از جمله دشواری در پیاده‌سازی کامل آن در صنعت. درک درست این الگو، مانع از سرمایه‌گذاری‌های اشتباه می‌شود و می‌تواند راه‌حل‌هایی عملی برای کسب‌وکارهای محلی ارائه دهد. همچنین، این نظریه باید در بستر نسل Z و آلفا بازخوانی شود؛ نسلی که با فناوری، دغدغه‌های زیست‌محیطی و نوآوری دیجیتال گره خورده است. اقتصاد آبی تنها زمانی مؤثر خواهد بود که علاوه بر الهام، ابزار نیز در اختیار نسل آینده قرار دهد.
