چکیده
آرنولدبرلینت با تمرکزبر تجربه‌حسی در زیباشناسی که همواره با احساس مثبت همراه نیست، به تحلیل پرسش چرائی و چگونگی منفی‌بودن ارزش‌های‌زیباشناختی می‌پردازد تا گستره دامنه زیباشناسی از امر”زیبا” و کاربرد آن در حوزه‌هنری فراتر رود. و چون زیباشناسی برای برلینت امری تجربی است، برای گشودگی این دامنه، حالات زیباشناسی(ایجابی و سلبی) را مقوله‌بندی نمی‌نماید و به شناسائی حالات زیباشناسی می‌پردازد. بنابراین برلینت تجربیات حسی را که دارای ارزش مثبت نیستند با عنوان “تحت زیبایی“ نام‌گذاری می‌کند.  
برلینت با معرفی مشخصه‌های نقدِمنفی در حوزه‌هنر، گسترده‌گی زیباشناسی‌سلبی و اشکال‌گوناگون آن‌را در نسبت با نقدهنری آشکار می‌نماید. یکی از این‌گونه‌ها همان چیزی است که معمولا “ذوق بد“ نامیده می‌شود. با تبیین نسبت بین اخلاق و زیباشناسی‌سلبی، امکان ارزیابی اجتماعی و اخلاقی از ابژه‌های هنری و آلودگی‌های زیست‌محیطی پیش‌روی مخاطبین قرارمی‌گیرد و با عبور از زیباشناسی ایجابی موضوعی نوین تحت عنوان “زیباشناسی‌سلبی فراتر از هنر“ و تعمق درباب بحران محیط‌زیست برای مطالعه فراهم می‌نماید.